ฎีกาที่ 20447/2555
ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า
ศาลแรงงานกลางรับฟังข้อเท็จจริงเป็นยุติว่า ผู้ร้องประกอบกิจการผลิตอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้า
งานส่วนใหญ่เป็นการปั๊มชิ้นโลหะ เวลาทำงานปกติตั้งแต่ 8 นาฬิกา ถึง 17 นาฬิกา พักกลางวันตั้งแต่
12 นาฬิกา ถึง 13 นาฬิกา ผู้คัดค้านเป็นลูกจ้างของผู้ร้องตำแหน่งพนักงานปั๊มโลหะ มีหน้าที่ควบคุมเครื่องจักรในการปั๊มโลหะ
และเป็นกรรมการลูกจ้าง ในวันเกิดเหตุผู้คัดค้านทำงานกระทั่งถึงเวลา 12 นาฬิกา
จึงออกไปรับประทานอาหารกลางวันและดื่มสุรากับเพื่อนพนักงานอีก 3 คน ที่นอกเขตโรงงานจนมีอาการมึนเมาไม่สามารถทำงานในช่วงบ่ายได้
ครั้นเวลา 12.50 นาฬิกา
ผู้คัดค้านกลับเข้ามาตอกบัตรเลิกงานและออกจากโรงงานไปไม่ได้ทำงานในช่วงบ่าย
ปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของผู้ร้องมีว่าการกระทำของผู้คัดค้านดังข้างต้นเป็นการจงใจทำให้ผู้ร้องได้รับความเสียหายหรือประมาทเลินเล่อเป็นเหตุให้ผู้ร้องได้รับความเสียหายอย่างร้ายแรงหรือฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน
ระเบียบ หรือคำสั่งของผู้ร้องอันชอบด้วยกฎหมายและเป็นธรรมกรณีร้ายแรงหรือไม่
เห็นว่า การที่ผู้คัดค้านออกไปดื่มสุรา
แม้จะไม่ได้เปิดเครื่องจักรทิ้งไว้ และไม่ได้กลับเข้ามาทำงานอีกอันเป็นการกระทำที่ไม่ได้จงใจทำให้นายจ้างได้รับความเสียหาย
ไม่ได้กระทำประมาทเลินเล่อจนเป็นเหตุให้นายจ้างเสียหายอย่างร้ายแรง
และไม่ใช่การละทิ้งหน้าที่เกินกว่าสามวันโดยไม่มีเหตุอันสมควรก็ตาม แต่การกระทำของผู้คัดค้านเป็นการฝ่าฝืนข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงาน ข้อ 3.5.6 ซึ่งมีเจตนารมณ์ที่จะไม่ให้ลูกจ้างมีอาการมึนเมาในขณะทำงานไม่ว่าในหรือนอกโรงงาน
เนื่องจากงานส่วนใหญ่ของผู้ร้องคือปั๊มชิ้นโลหะด้วยเครื่องจักร
หากพนักงานทำงานคุมเครื่องปั๊มโลหะขณะมีอาการมึนเมาจากการดื่มสุรา เสพยาเสพติด
หรือเพราะเหตุอื่นอาจเกิดอันตรายจากเครื่องจักรแก่พนักงานคนนั้นหรือพนักงานอื่นได้ พฤติกรรมของผู้คัดค้านจึงเป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมแก่การเป็นลูกจ้างที่ดีอย่างยิ่ง
ทั้งผู้คัดค้านเป็นถึงกรรมการลูกจ้างควรจะประพฤติปฏิบัติตนเป็นตัวอย่างแก่ลูกจ้างอื่น
การกระทำของผู้คัดค้านถือได้ว่าเป็นการฝ่าฝืนคำสั่งระเบียบ
หรือข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของนายจ้างเป็นกรณีร้ายแรง ผู้ร้องจึงมีสิทธิขอเลิกจ้างผู้คัดค้านได้
