คำพิพากษาศาลฎีกาที่
13028/2558
ปัญหาต้องวินิจฉัยตามอุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองว่า
โจทก์ได้รับค่าล่วงเวลาตามฟ้องแล้วหรือไม่
จำเลยอุทธรณ์ว่าจำเลยทั้งสองจ่ายค่าล่วงเวลาให้แก่โจทก์แล้วโดยจ่ายเป็นเงินบางส่วนวันละ
33 บาท คิดเป็นเงิน 369 บาท ส่วนที่เหลือจำเลยทั้งสองจ่ายเป็นค่าอาหารให้แก่โจทก์ตามที่จำเลยทั้งสองกับพนักงานตกลงกันวันละสองมื้อ
คิดเป็นเงินวันละ 60 บาท เมื่อนำมาคำนวณกันแล้ว จำเลยทั้งสองยังคงค้างค่าล่วงเวลาเพียง
234 บาท เห็นว่า โจทก์ทั้งสองฟ้องและนำสืบว่าโจทก์ทำงานกับจำเลยวันละ 10 ชั่วโมง
จึงมีสิทธิได้รับค่าล่วงเวลาวันละ 2 ชั่วโมง ชั่วโมงละ 56.25 บาท รวม 12 วัน เป็นเงิน
1,350 บาท ข้อเท็จจริงรับฟังได้ตามคำพิพากษาศาลแรงงานภาค 3 โดยคู่ความไม่อุทธรณ์ว่าโจทก์ได้รับค่าจ้างตามอัตราค่าจ้างขั้นต่ำตามกฎหมายวันละ
300 บาท ดังนั้นเมื่อพิจารณาตามสำเนาการ์ดลงเวลาทำงานของโจทก์ เอกสาร จ.2
ระบุชื่อเล่นว่า แตน รอบเวลาทำงาน 16 – 31 มกราคม 2557 ทำงาน 12 วัน คูณด้วย 333
บาท เป็นเงินเท่ากับ 3,996 บาท หักด้วยเงินที่โจทก์เบิกทุกวัน วันละ 100 บาท
เป็นเงิน 1,200 บาท จ่ายเพิ่มเงินส่วนที่เหลือ 2,796 บาท
ซึ่งสอดคล้องกับซองสีชมพูเอกสารหมายเลข จ.1 ซึ่งจำเลยที่ 1 จ่ายค่าจ้างให้ 2,796
บาท ส่วนที่จ่ายอีก 366 บาท เป็นค่าถูบ้านที่จำเลยที่ 1 แสดงว่าจำเลยที่ 1
จ่ายค่าล่วงเวลาให้แก่โจทก์แล้ว 33 บาท เป็นเวลา 12 วัน เป็นเงิน
396 บาท ตามที่จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ ส่วนที่จำเลยทั้งสองอ้างว่าร้านมีข้อตกลงกับพนักงานว่าร้านจะจัดอาหารให้แก่พนักงานวันละสองมื้อเป็นค่าล่วงเวลาเฉลี่ยวันละสองชั่วโมง
คิดเป็นเงินวันละ 60 บาท จำเลยคงต้องรับผิดชำระค่าล่วงเวลาให้แก่โจทก์อีกเพียง
234 บาท นั้น เห็นว่า ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน
พ.ศ. 2541 มาตาม 5 บัญญัติว่า ค่าล่วงเวลา หมายความว่า
เงินที่นายจ้างจ่ายให้แก่ลูกจ้างเป็นการตอบแทนการทำงานล่วงเวลาทำงานในเวลาทำงาน
ดังนั้นการจ่ายค่าล่วงเวลาจะต้องจ่ายเป็นเงิน แม้จะมีข้อตกลงที่จำเลยที่
1 จัดหาอาหารให้แก่โจทก์แทนการจ่ายเงินค่าล่วงเวลาตามที่จำเลยทั้งสองอุทธรณ์ก็ตาม
ข้อตกลงดังกล่าวก็ขัดต่อบทบัญญัติของกฎหมายอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน
ไม่อาจบังคับได้ จำเลยทั้งสองจึงต้องจ่ายค่าล่วงเวลาส่วนที่ขาดแก่โจทก์
อุทธรณ์ของจำเลยทั้งสองฟังขึ้นบางส่วน
เมื่อข้อเท็จจริงได้ความตามที่วินิจฉัยข้างต้นว่าจำเลยที่ 1
จ่ายค่าล่วงเวลาให้โจทก์ 396 บาท นำไปหักออกากค่าล่วงเวลา 1,350 บาทแล้ว
จำเลยทั้งสองคงต้องจ่ายค่าล่วงเวลาให้โจทก์อีก 954 บาท
